Długo się zastanawiałam, czy napisać tego posta, bo wszyscy jeszcze w świątecznych nastrojach, a ja tu z takim antyświątecznym postem wyskakuję. Ale te myśli krążyły w mojej głowie już od kilku tygodni, a teraz - po świętach - to już ze zdwojoną siłą urządzają tam szaleńczą imprezę, nie pozwalając mi się skupić na niczym innym. Więc postanowiłam wyrzucić te myśli z siebie, bo nic dobrego nie wyniknie z trzymania ich w sobie, a tylko mogą człowieka udusić albo człowiek może zwariować od natłoku tych myśli. A może ktoś z Was czuje akurat tak samo jak ja, więc nie będzie się czuł taki osamotniony z tymi myślami. Ale wystarczy już tego przydługiego wstępu!

Jakież więc to myśli tak zaprzątają moją głowę i dlaczego nie czułam świąt w te święta?

Zaczęło się na początku grudnia, gdy zobaczyłam w pracy mój świąteczny grafik. No i już oszalałam - ale nie ze szczęścia oczywiście! Dobrze że wcześniej poprosiłam o wolną Wigilię - bo inaczej calutkie święta spędziłabym w tym cholernym miejscu! Żeby było jeszcze "zabawniej", mój mąż też pracował w święta - on na rano, a ja na popołudnie. Więc wyobraźcie sobie takie święta, że pół dnia spędzasz w domu sama z dzieckiem, a drugie pół w pracy! I drugi dzień świąt oczywiście tak samo! No sama przyjemność, co nie? Przez to zupełnie nie miałam ochoty na wielkie przygotowania, wielkie wypieki i w ogóle na całe te święta! Bo po co to wszystko, skoro święta nie różniły się niczym od zwykłego dnia? I nawet czasu nie było, by cieszyć się tymi świętami! Nie było czasu, by pobyć ze sobą bez pośpiechu! Ani by zjeść te wszystkie potrawy (dlatego też nawet nie szykowaliśmy zbyt wiele).

Dobrze chociaż, że Wigilię spędziliśmy wspólnie - ale wiecie sami jak to jest w Wigilię - pośpiech, gotowanie, te wszystkie przygotowania, które zajmują jednak sporo czasu, szczególnie gdy jedna osoba zajmuje się dzieckiem, a druga ma wszystko inne na głowie. I tak dopiero ok 19 mieliśmy wigilijny obiad. I gdy wreszcie można się zrelaksować, odpocząć, to już jest noc i razem z dzieckiem idziesz spać, bo następnego dnia mąż na rano do pracy jedzie, a Ty też chcesz się trochę wyspać, bo jutro przecież nie będziesz leżeć do góry brzuchem, tylko w pracy zapieprzać. I tyle z tych naszych wspólnych świąt! W Boże Narodzenie i drugi dzień tylko się z mężem w drzwiach minęliśmy. Więc co to za święta? Jakby świąt nie było w ogóle!

Tak spojrzałam na ten miniony rok i widzę, że cały był taki antyświąteczny! Pracowałam w Nowy Rok (na rano oczywiście), w Wielkanoc i całe Boże Narodzenie. Oprócz tego prawie każdą niedzielę, prawie każdy weekend. I tak jak zapewne większość z Was czeka na weekend, by pobyć razem z rodziną, ja nie czekam na weekend w ogóle, bo dla mnie weekend to tylko praca i mijanie się z mężem w drzwiach, a pobyć wspólnie we trójkę to rzadkość, i nigdy nie wiadomo w który dzień się trafi. A jak jest ze świętami? - 2 razy w roku czekasz na te kilka dni, by wreszcie odpocząć z ukochanymi przy boku. A tu dupa za przeproszeniem! Nie dość że jesteś z dala od rodziny w Polsce i nie spędzasz świąt z nimi, to jeszcze przez tą cholerną pracę nie możesz spędzić świąt z ukochanymi, których masz tu blisko! No bez jaj! Co to za życie?

I tak sobie myślę, czy świat by się zawalił, gdyby moja firma zamknęła drzwi choć na jeden dzień? Przecież to nie jest szpital czy ostry dyżur, tylko stacja benzynowa do cholery! Czy nie mogą zrobić takiego prezentu dla pracowników i zamknąć w święta? Czy w każde święta musi być wyliczanka, kto będzie pracował rano, kto popołudniu, a kto w drugi dzień? Czy nie walczy się o to, by niedziele były wolne od pracy tam gdzie nie jest to konieczne? A co ze świętami? Czy naprawdę niektórzy ludzie nie mogą sobie kupić papierosów i coli PRZED świętami na zapas? Nie da się wziąć paliwa PRZED świętami? Czy to naprawdę niewykonalne??? Czy serio muszą to robić akurat w Boże Narodzenie, jeżdżąc po sklepach i szukając tego otwartego? No chyba jednak świat by się nie zawalił, gdyby zrobili to wszystko PRZED świętami! To po cholerę stoją przed świętami w tych kilkunastometrowych kolejkach po zakupy, z wypchanymi po brzegi wózkami? I zamiast w święta siedzieć z bliskimi i cieszyć się wspólnymi chwilami, to oni po fajki jadą, i po colę, i po wodę! A może by tak pomyśleli wcześniej, że takim zachowaniem rujnują komuś święta! I to nie tylko mnie, ale i setkom takim jak ja, którzy w święta muszą pracować! Bo ja bym z wielką chęcią posiedziała z rodzinką w domku zamiast podawać im fajki i chipsy!

Ufff, wyrzuciłam to z siebie. Lepiej mi.

Ale może to wszystko ma jakiś cel, może to wszystko ma mi dać kopa do działania i do powiedzenia wreszcie tej cholernej pracy "Żegnaj"? Bo co to za praca, która nie cieszy, do której jedziesz jak na ścięcie, w której nie ma żadnego awansu, żadnych podwyżek czy bonusów, która nie przejmuje się pracownikami i tylko kasa się dla nich liczy? Chociaż nie - jakiś tam awans był - jak zaczynałam kilka lat temu pracę, to pytałam klientów "Masło czy majonez?", no a teraz pytam "Kawa czy herbata?" - więc jak widać, awans przeogromny! ;) Tyle fajnie, że moi współpracownicy są świetni, ale każdy narzeka na tą pracę tak jak ja. A jeden z moich "współwięźniów", na pytanie czemu nie poszuka czegoś innego, odpowiedział, że "wszędzie jest to samo gówno, ale tu przynajmniej zna to gówno". Ale może gdzie indziej nie jest tak tragicznie, co? Przecież gdzieś musi być lepiej! A jak nie, to może powinnam w 100% poświęcić się fotografii? Bo chyba nie ma jak swoje własne gówno ;)

Tak czy inaczej, w tym nowym roku czeka mnie kilka ważnych decyzji. I mam kilka postanowień. Rozkręcić swój biznesik fotograficzny. Znaleźć lepszą pracę. I już nigdy nie pracować w żadne święta! Zobaczymy czy się uda!

Dobra, trochę sobie ponarzekałam, wyrzuciłam to wszystko z siebie, to teraz można z czystymi myślami wkraczać w nowy rok i sprawiać, by te moje postanowienia się ziściły! Tego sobie życzę na ten nowy rok!

A Wam Kochani też życzę, by ten nowy rok był lepszy i by spełniły się Wasze marzenia, postanowienia i życzenia, te małe i te duże. I byście nie bali się ich realizować, bo przecież życie jest zbyt krótkie, by tylko marzyć o tym, co można mieć czy zmienić w swoim życiu! Ja dostałam kopa w te święta, których w ogóle nie odczułam (ale za to kopa poczułam :) - obyście Wy też dostali swojego kopa, jeśli go mocno potrzebujecie! I obyście nigdy nie musieli pracować w święta!

Lada chwila święta, wszędzie gdzie spojrzeć choinki, lampki i własnoręcznie wykonane ozdoby. A ja zamiast tych wszystkich świątecznych rzeczy, chcę Wam pokazać zabawkę, która skradła serca naszej małej rodzinki (i przy okazji skradła pół pokoju ;) Ale ze świętami też może mieć coś wspólnego - będzie idealnym prezentem pod choinkę i z pewnością zadowoli nie tylko tych najmłodszych. O jakiej zabawce mówię? Już się pewnie domyślacie po tytułowej fotce.

No bo powiedzcie mi, kto z Was w dzieciństwie nie bawił się pociągami, torami, kto nie układał wymyślnych tras po całym pokoju czy chociaż nie marzył o takiej wypasionej kolejce? Taki zestaw drewnianych torów i pociągów to świetna (i co ważne - długa i zajmująca) zabawa zarówno dla chłopców jak i dziewczynek, zarówno dla małych jak i dużych, zarówno dla pasjonatów kolejek jak i pasjonatów wszelkich miniatur czy też DIY. Bo oprócz gotowych zestawów ze sklepu można stworzyć własnoręcznie jakieś dodatki, jak np. całe miasteczko. I co jest fajne, że to nasze miniaturowe miasteczko, miniaturowe trasy, mogą się ciągle rozrastać - dopóki miejsca starczy na podłodze :) A w sklepach jest w czym wybierać, zestawów jest masa i mimo różnych firm czy sieci sklepów, wszystko do siebie pasuje. My mamy taki miks z różnych sklepów właśnie. A oprócz tego te różne dodatki, które sama zrobiłam, by stworzyć takie nasze małe miasteczko (czasami pomagał mi mały elf :)

Ale dość już tego gadania - teraz główny projektant naszego miasteczka (czy też mały elf :) zaprasza Was do środka. To co? Odwiedzicie nasze małe (duże?) miasteczko?

Nasze miasteczko podzielone jest na kilka stref. Do wszystkich można dojechać pociągiem oczywiście, bo sieć kolejowa jest tam bardzo rozwinięta. W samym sercu miasta znajduje się oczywiście centrum miasta z jeziorkiem, gdzie można odpocząć na ławeczce i nakarmić kaczuszkę. W pobliżu jest kościółek, ratusz, szkoła i sklep.

Ławeczkę zrobiłam z kartonu, pomalowałam, dokleiłam nóżki. A jeziorko to kawałek wyciętego filcu (w sumie to może być każdy niebieskawy materiał - lub też inny kolor - jeśli chcemy np. brudną zieloną sadzawkę :) Od tych właśnie dwóch prostych do zrobienia rzeczy zaczęłam tworzyć miasteczko - potem było "a może by tak jeszcze to zrobić? I może jeszcze tamto? I tamto?..." :)

Budynki wykonałam z małych pudełeczek (np. po tabletkach czy syropach - a ratusz z rolki po papierze toaletowym), obkleiłam ściany kolorowym papierem, namalowałam okna i drzwi flamastrami - przy kościółku zaszalałam i wszystkie okna i drzwi wycinałam z papieru i naklejałam na ściany.

W wersji świątecznej przy kościółku postawiłam choinki z szyszek, ubrane w samoprzylepne koraliki.

Żeby było jeszcze bardziej świątecznie, jest też bałwanek (wycięty z gazety i przyklejony na karton), Mikołaj na saniach i renifer oraz duża choinka (z gazetki dla dzieci). I nawet śnieg zaczął sypać.

Za centrum miasteczka znajduje się lasek, wystarczy przejść pod mostem i już można pospacerować wśród drzew czy natknąć się na dzikie zwierzęta.

Jest też małe osiedle domków (małe, bo narazie mało tam mieszkańców - ale wkrótce na pewno to się zmieni, więc i osiedle się jeszcze rozrośnie - bo mam już pomysły na inne rezydencje :)

Obok znajduje się plac zabaw. Huśtawkę zrobiłam z patyczków, a siedzonko z kartonu.


Z placu zabaw dzieci mogą bezpiecznie przejść do centrum miasteczka przez mostek - który też zrobiłam z kartonu (bo kartonów ci u mnie dostatek :)

A nieopodal jest jeszcze pastwisko, na którym pasą się zwierzaki. Tutaj też można zaszaleć i zrobić zwierzaki np. z plasteliny albo wyciąć z gazety i przykleić na twardy karton. Nasze pastwisko też z pewnością jeszcze się rozrośnie, a może nawet ZOO kiedyś powstanie.

Oczywiście jest też stacja kolejowa z bocznicą dla pociągów, przystanek, przejazd kolejowy, mosty, tunel (zrobiony z pudełka po butach i pomalowany), mnóstwo znaków, światła, skrzyżowania. 

Co by tu jeszcze wykombinować? :) Może drogę dla autek, może jakąś knajpkę, może rzeczkę... Coś tam na pewno jeszcze przybędzie! Obserwujcie mnie na Insta, bo tam będę wrzucać nowości. A może Wy macie jakieś fajne pomysły, co jeszcze dodać do tego naszego miasteczka? 

A tu możecie zobaczyć, jak nasze miasteczko ewoluowało.

Wystarczy trochę wyobraźni, odrobina kreatywności i różne stare zabawki zebrane gdzieś po domu - i już miasteczko ożywa. Tyle historii się tu toczy, tyle scenek z życia - a przecież dzieci uwielbiają odgrywać takie scenki. 

Podczas gdy córcia z mamą bawią się na placu zabaw...


...tata raczy się piwkiem na festynie przykościelnym :)


A tymczasem synek zakosił Peppie skuter i szaleje w ogródku.


Peppa odzyskała jednak swój skuter i odjechała w siną dal :)

Moja córcia uwielbia się tym bawić, co rano woła "Do swojego pokoiku chcę, jeździć białym pociągiem". No i leci i pół godziny jej nie ma. A przez cały dzień ciągnie mnie do pokoju, żebym się z nią tam bawiła. No ale dla mnie to także jest fajna zabawa. Szczególnie odkąd mamy w miasteczku samo-jeżdżący pociąg, który wozi ludziki i zwierzaki w wagonach. Tylko zadziwiająco szybko bateria pada w tym pociągu. Chyba jest nadmiernie wykorzystywany :)






I jak Wam się podobała wycieczka po naszym miasteczku? Chcielibyście w nim zamieszkać? :) A może macie podobne miasteczka u siebie w domach? I co z tego, że zajmuje większość pokoju! Ważne że zabawa jest świetna i nie tylko dziecko tak uważa :) Jeśli jeszcze nie macie prezentu pod choinkę albo już myślicie o urodzinach czy innych okazjach do obdarowania Waszych dzieciaczków, to polecam Wam takie właśnie zestawy kolejek. I na każdą kolejną okazję nowy dodatek do tego :) Chociaż z własnego doświadczenia wiem, że trudno doczekać do kolejnej okazji i nie kupić czegoś nowego już wcześniej ;) Acha, ten wpis nie jest sponsorowany - a szkoda, bo z chęcią bym przetestowała za darmo wszystko co mają w sklepach :) A tak to musiałam sama sobie conieco stworzyć.

Dziękujemy za odwiedziny w naszym miasteczku! Na pożegnanie mam dla Was jeszcze taką krótką przejażdżkę :)

Jesień tu w Irlandii już się skończyła, a w Polsce to nawet gdzieniegdzie spadł już śnieg. Za oknami częściej teraz szaro i ponuro niż kolorowo i słonecznie. Korony drzew, jeszcze przed chwilą mieniące się kolorami tęczy, teraz są golusieńkie, a opadnięte liście są mokre i pozlepiane. I nawet jeśli świeci słońce, to czuć już mróz. No witaj zimo!

Ale na szczęście dzięki zdjęciom zawsze można wrócić do tych dni, gdy było pięknie, złoto i cieplutko. Zapraszam Was na jesienne wspomnienia z kilku takich dni. Weźcie i ogrzewajcie się do woli, i nacieszcie oczy tą złotą irlandzką jesienią (tak, tak - bo nie tylko w Polsce jest złota jesień :)


Pewnego pięknego, listopadowego dnia, w samym sercu Limerick, odkryłam takie oto cudne miejsce:



Uwielbiam te kolory i takie dywany z liści! Mogłabym się w nich cała zatopić :) Ten szelest pod nogami, spadające liście i tańczące na wietrze... Ech, rozmarzyłam się... Oczami wyobraźni już widziałam fotki, gdy dzieć podrzuca liście, one latają wokół, a promienie słońca padają na tę scenkę...

Ale moja mała modelka nie podziela chyba mojego uwielbienia i nawet z wózka nie chciała zejść, by pobawić się na tym kolorowym dywanie:

"Mamo, nawet sobie nie myśl, że postawię stópkę na tych liściach czy wezmę liścia do rączki! Ani mi się śni!" :)


No cóż, czasami modelka nie chce już współpracować - woli w wózku posiedzieć, ewentualnie w nim pospać :) A że nie chciałam na każdej fotce wózka czy śpiącego dziecia, to poszukałam innych modeli. Przedstawiam Wam więc moich skrzydlatych znajomych, którzy jak widać bardzo chętnie pozują :)



I co? Fajni są? To jeszcze ich więcej!



A tutaj to cała szalona banda :)

A gdy ciemno, to nawet ci skrzydlaci modele poszli spać :)


Ale kolejnego dnia znów wyszło słońce i tym razem moja mała modelka zechciała zejść ze swojego powozu :)

"Jak jest most i coś do pacnięcia, to śmiało mogę człapać na swych małych nóżkach" :)

Więcej fotek z tego słonecznego spaceru znajdziecie w poprzednim poście - o tutaj - oraz na Insta - o tu.

I jak Wam się podobała jesień w Limerick? Prawda że cudna bywa ta jesień? A teraz znów rok trzeba czekać na kolejną! A czy Wam jesień też minęła tak kolorowo? :)

A jeśli chcecie jeszcze bardziej się ogrzać, to zapraszam na spacer po Limerick latem - o tutaj - możecie porównać, jak te same widoczki prezentują się w letnich warunkach :)