Ostatnio Izunia opowiedziała Wam o tym, jak pięknie już sama chodzi. Mały urwisek uprzedził mnie zanim zdążyłam Wam opowiedzieć o jej pierwszym kroczku. Nie sądziłam chyba, że w przeciągu 2 tygodni od tego 1-szego kroku będzie już biegać jak torpeda! No to teraz posłuchajcie mojej wersji w kwestii chodzenia, w trochę inny sposób :)

A to było tak:

Już dobrze wiecie, że wreszcie się doczekaliśmy - tego pierwszego kroczku, a co za tym idzie - chodzenia. Izunia nareszcie zdecydowała się nam to pokazać. Długo na to czekaliśmy! A zobaczcie jak długo :)

Dawno dawno temu była sobie maleńka dziewczynka zwana Izabellą. Nie umiała mówić, chodzić, a nawet siedzieć. Ale za to głośne krzyki miała opanowane do perfekcji! Ciągle tylko leżała i spała. No i jeszcze jadła i ... wiadomo co :)




Aż tu nagle pewnego dnia...

Krok 1 - turlać się nauczyła 

Jak przez mgłę pamiętam czasy, gdy leżała sobie spokojnie na macie i wpatrywała się z ciekawością w wiszące zabawki. Jedyne co wtedy umiała, to pacać te zabawki rączkami czy nóżkami. Więc nie trzeba było się martwić, że jak na chwilę odwrócisz wzrok, dzieciak będzie na drugim końcu pokoju. Aż tu nagle Izka zaczęła kiwać się na boki i bach na boczek, bach na brzuszek, i na drugi boczek, i na plecki znowu! Tak jej się spodobało turlanie, że co chwilę z maty spadała i trzeba było większej maty szukać :)

Krok 2 - raczkować się nauczyła

A potem zaczęło się inne szaleństwo! Izka odkryła, że oprócz turlania, można też przemieszczać się w inny sposób. Najpierw było to takie krótkie czołganie po macie, aby dosięgnąć ulubioną biedronkę czy grającą krówkę, podstępnie położoną daleko przez złośliwą matkę :) A z czasem zaczęła podnosić swoją małą pupcię i prostować nogi, aż zaczęła raczkować na czworaka. No i wtedy już nie można było spuścić wzroku z ruchliwego urwisa! Raczkowała coraz więcej i dalej, wszędzie jej było pełno, bo pędziła jak lokomotywa! Już sobie rodzice w spokoju nie posiedzieli - trzeba było gonić i łapać :)

Krok 3 - siadać się nauczyła

Podczas nauki raczkowania nabyła też kolejną umiejętność - siadanie. Pierwszy raz usiadła sama w kołysce - patrzę, a ona sobie siedzi! I już nie było spokojnego leżenia - kołyska musiała iść w odstawkę, bo już nie była bezpiecznym miejscem. Fajnie było patrzeć, jak ten malutki człowieczek siłuje się ze sobą, próbując usiąść. Czasem mamusia pomogła się podciągnąć :)

Krok 4 - wstawać się nauczyła

Nie trzeba było długo czekać, aż z pozycji siedzącej zrobi się stojąca. Bardzo dobrze pamiętam, gdy pierwszy raz sama wstała, choć to było przecież wieki temu! Na początku podtrzymywała się szczebelków łóżeczka. I już wtedy zaczęło się kukanie i podglądanie, co też mama robi. Zobaczcie tutaj (post "Sama wstałam!"), jak wspominam to ważne wydarzenie. Ciągle już wstawała - czy to przy wysokich zabawkach, czy to przy kanapie, czy to przy naszych nogach, próbując się wdrapać. Ale najbardziej lubiła stać przy oknie i wypatrywać tatusia, wracającego z pracy.


Krok 5 - człapać przy mebelkach się nauczyła

Skoro już wstała raz i drugi, to teraz przyszedł czas na nowe wyzwania! Uwaga ściany, kosze, wszelkie meble, półki i wszystko na nich  - Iza się zbliża!! Zaczęło się interesowanie tym, co w środku tych szafek, a że dostęp teraz był łatwiejszy, bo na wysokości małych rączek, to nic tylko otwierać, wyciągać i robić porządki po swojemu :) Zwiedzanie domu i ogródka z pozycji stojącej stało się o wiele ciekawsze. Izka wędrowała gdzie ją tylko nogi i ręce poniosły, tam gdzie była jakakolwiek podpórka :) A mama za nią z rękoma gotowymi do łapania.

Krok 6 - stać bez trzymanki się nauczyła

Po długim czasie człapania przy meblach zdecydowała się na kolejny krok :) Puściła się małymi rączkami i stała sobie sama. Najpierw przez kilka sekund, a potem coraz dłużej, coraz dłużej, by wreszcie całkiem sama wstać z podłogi, nie trzymając się niczego. To teraz zostało już nam tylko czekanie na chodzenie. A na razie chodziła trzymając się mocno za rączki mamusi czy tatusia.

Krok 7 - i wreszcie chodzić sama się nauczyła :)

Trochę nas urwisek zmylił, bo dość długo bała się chodzić sama i ręki puszczać nie chciała. Aż tu nagle, gdy rączkę jej puściłam, ona zamiast klapnąć jak do tej pory na pupkę, kroczkiem pierwszym nas zaskoczyła. A raczej kilkoma kroczkami, bo na jednym nie poprzestała. I było człap, człap, człap i łap mamo, łap! Ale byłam z niej dumna! Gdy zobaczyłam jak sama idzie, to miałam uśmiech od ucha do ucha. Takie samo zaskoczenie było ostatnio, gdy nagle ni stąd ni zawąd sama chodzić zaczęła i to nie tylko kilka kroków, ale po całym domu tam i z powrotem - i to z prędkością taką, że starej matce nogi się plątały, gdy dogonić dziecię swe chciała. Tak się nie mogłam doczekać tego chodzenia, to teraz mam :) No w sumie Izunia mi oznajmiła, że lato jest i trzeba o figurę dbać, więc trochę więcej ruchu przyda się moim starym kościom :) I teraz biedna mateczka za dzieckiem swym zapieprzać musi! Ale fajnie jest (no zobaczymy co powiem za jakiś czas, gdy się nabiegam więcej niż przez te kilka tygodni, co nie? :)



A tutaj zobaczcie, jak Izunia opowiada o swoich pierwszych krokach - post "A ja już sama chodzę!"

A jak Wy wspominacie drogę Waszych maluchów do samodzielnego chodzenia i ich pierwsze kroki? Czy tęsknicie nieraz za czasami, gdy dziecię leżało tylko grzecznie w łóżeczku i nie trzeba było tak za nim gonić? My właśnie wkroczyliśmy na nową ścieżkę! Z pewnością będzie ciekawie!


--------------------------------------------------------------------------------------------------------

Urlop w Polsce dobiegł końca - jak zwykle za szybko (jak to każdy urlop). Pogoda dopisała, lato w pełni, ale tylko na jedną wycieczkę udało nam się pojechać - do Zatoru. A tak to kręciliśmy się od jednych dziadków do drugich (buziaki dla Was!) i po naszym małym miasteczku - Rabce. Ale za to spokojnie było, bez pośpiechu i co najważniejsze - tym razem się nie rozchorowałam i zdążyłam wreszcie koleżanki odwiedzić (pozdrowienia dla Was dziewczyny! :)

Na pewno część z Was słyszała o parku w Zatorze, a może ktoś z Was był już tam z rodzinką. Więc wiecie, że można się tam fajnie bawić. A dla tych, co nie byli, nie słyszeli, nie widzieli, mam tu parę informacji i zdjęć na zachęte - i niech Was nie odstraszą te "małe" ząbeczki ;)

Park rozrywki w Zatorze - Zatorland - znajduje się w Małopolsce między Oświęcimiem a Wadowicami. Składa się z kilku parków: Dinozatorland - czyli Park Ruchomych Dinozaurów, Park Mitologii, Park Owadów, Park Bajek i Stworzeń Wodnych - który w zimie dodatkowo staje się Parkiem Świętego Mikołaja, oraz Lunapark. Wspaniałe miejsce dla rodzin z dziećmi w każdym wieku! Tylko trzeba poświęcić conajmniej dzień, żeby wszystko zobaczyć. Wstęp do wszystkich parków kosztuje 50 zł i można korzystać przez 2 dni. A za dziecko do 3 lat zapłacisz tylko 1 zł. Więcej informacji o parku znajdziecie tutaj - na oficjalnej stronie Zatorlandu.

Tak to mniej więcej wygląda (jak widać, jest gdzie chodzić, więc szpilki odradzam :)

Tyle informacji, a teraz zobaczcie, jak my się tam bawiliśmy! (tak na wszelki wypadek dodam tylko, że ten trzeci na fotce to nie jest mój mężuś - mój trochę niższy jest ;)

W Parku Dinozaurów zza drzew wyłaniają się wielkie kły i słychać ryk głodnego dinusia, który na dodatek kręci głową i rusza ogonem. Nawet Izunia patrzyła z zainteresowaniem. 

Są tam dinusie mniejsze i większe, ukryte głęboko w lesie. 

A Ty idziesz sobie po kładce i czujesz się jak w "Jurassic Park".



Może nic tam Cię nie zeżre, ale uważaj, bo coś może na Ciebie nasikać! O na przykład taki drań:

Przechodząc pod jego wielgaśnym ogonem wiszącym nad ścieżką, śmieję się do męża, że lepiej szybko przejść, bo jeszcze coś nasika na nas. A tu nagle siuuuuur i dostałam wodą prosto w głowę! Chyba wykrakałam, bo ja tylko żartowałam i naprawdę nie wiedziałam, że są tu sikające dinozaury :) Mąż z Izą czekał cierpliwie po drugiej stronie ogona, kiedy dinuś przestanie lać - a lał bardzo długo - jak na takie ogromne zwierzę przystało :)

Niektórzy nie mieli szczęścia i zostali zaatakowani! Dym unosi się spod auta, a ludzie uwięzieni w środku!

Następnie udaliśmy się do Parku Mitologii. Na dużym jeziorku pływają sobie figury prosto z greckiej mitologii, pięknie odbijając się w wodzie. 

Można obejść pieszo pół jeziora albo popłynąć stateczkiem i z bliższa przyjrzeć się posągom. My pieszo zaszliśmy na pomost, mijając m.in. konia trojańskiego czy park linowy. 

Izunia, bardziej niż pływającymi posągami, była zainteresowana kwiatkami, ptakami i rybkami wyskakującymi co chwilę z jeziora.

Następny przystanek to Park Bajek i Stworzeń Wodnych. Urocza wioska małych chatek, gdzie każda opowiada inną historię, inną bajkę.

I są też wodne zwierzątka, m.in. moja ulubiona orka czy ulubione pingwiny męża. Czyli dla każdego coś fajnego :)

Zwiedzaliśmy za troje, bo Izunia wzięła i zasnęła :) A co będzie bajki oglądać!

Park Owadów sobie odpuściliśmy, bo nas gigantyczne owady przerażają :) A tam kilkanaście takich modeli stoi! Z Lunaparku też nie skorzystaliśmy, bo atrakcje tam raczej dla starszych dzieci niż Izka - choć na autku na żetony jechała :) Przy Lunaparku jest punkt gastronomiczny, gdzie można odpocząć po tylu atrakcjach i zjeść coś (choć nie powiem, żeby to były jakieś wykwintne dania :) Na sam koniec dom do góry nogami zaliczyliśmy i do swojego (zwykłego) domku wróciliśmy.

W pobliżu Zatorlandu jest jeszcze kilka ciekawych miejsc wartych zobaczenia - Energylandia - największy w Polsce rodzinny park rozrywki z rollercoasterami i innymi szalonymi kolejkami (oj, ale bym szalała! :) oraz Park Miniatur w Inwałdzie - czyli cały świat na wyciągnięcie ręki. Ale nie wszystko na raz - coś trzeba sobie zostawić na następny urlop w Polsce!

A teraz zapraszam Was jeszcze do Rabki - zobaczcie, jak tam ładnie w naszych rodzinnych stronach!




Rabka leży na południu Polski, tak gdzieś pośrodku między Krakowem a Zakopanem, więc blisko zarówno do gór, jak i do wielkiego miasta. W Rabce za bardzo nie ma co robić, bo miasteczko niewielkie, ale przynajmniej jest tam park - duży, ładny i zielony, więc z dzieckiem można sobie pospacerować. My byliśmy tam stałymi bywalcami :)





W rabczańskim parku nawet dorośli znajdą coś dla siebie - mogą pograć w mini golfa lub na kortach tenisowych. A dzieci pojeżdżą na wypożyczonych gokartach czy rowerkach albo mogą poszaleć na kilku placach zabaw, a starsi w skateparku.

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------